Kolega Brata cz 28

-Pa kochanie!-powiedziałam, i odwróciłam się w stronę domu.

-Pa, do zobaczenia!

Ramona była wpatrzona w telewizor, a rodzice kręcili się po domu. Usiadłam na kanapie, czuje się świetnie, z dnia na dzień jest coraz lepiej, aż trudno w to uwierzyć, z rodzicami w końcu się dogaduje, nie ma żadnych kłótni, z bratem również, i przede wszystkim mam cudownego chłopaka, o którym śniłam od bardzo dawna, wyobrażałam sobie to wszystko, a teraz tak po prostu jestem z osobą którą kocham nad życie.

-Pola, chodź idziemy się naszykować.

-Halo tu ziemia do Poli! musimy iść jeszcze do mnie do domu po torbę i kostium!

-Tak? mówiłaś coś?

-Ale Ty mnie słuchasz.

-Przepraszam zamyśliłam się.

-Już dobrze, chodź ze mną.- Wstałam po czym poszłam za moją przyjaciółką.

Ramona otworzyła swoją szafe, i szukała swojej sukienki.

-Jest!

Po chwili wyciągnęła śnieżnobiałą sukienkę. Wzięła kostium i sukienkę i poszła się przebrać.

-Już.-po chwili zaczęła pakować do torby ręcznik i koc, wsadziła jeszcze butelkę z wodą truskawkową i paluszki. Założyła przeciwsłoneczne okulary i poszłyśmy do mnie.

-Ale upał!-powiedziała moja przyjaciółka.

-Zgadzam się, ale bym się teraz rzuciła do zimnej wody.

-Żebyś wiedziała że ja też.

Ja również ubrałam sukienkę, i mój fioletowy dwu częściowy kostium. Wzięłam torbę, gdzie spakowałam ręcznik, butelkę soku i aparat. Nie obeszło się bez chipsów.

-Gotowe?-zapytał uśmiechnięty tata.

-Tak.

-To idźcie już do samochodu.-Tata dał mi kluczyki i poszłyśmy, włączyłyśmy muzykę, i otworzyłyśmy okna, gdyż można by było się udusić z powodu bardzo nagrzanego samochodu.

-Ciekawe co dzisiaj będzie robić Mateusz. Pewnie śpi bo mi nie odpisuje.

-Długo śpi. Normalnie tak jak Marek, tyle że on potrafi spać do 15. Nie dziwię się skoro całą noc gra.-zaśmiałam się i spojrzałam, na rodziców którzy zamykali drzwi.

Ramona była wpatrzona w okno, a rodzice, nic nie mówili. Czułam że coś jest, lub będzie nie tak.

Dziwny strach ogarnął mnie, poczułam dreszcze przechodzące po moim ciele. Nie miałam powodu by bać się czegokolwiek, a jednak,  ta cisza panująca przeraziła mnie, coś nie do opisania.

Po pół godzinie byliśmy na miejscu. Masę ludzi, będzie trudno znaleźć jakiekolwiek miejsce na plaży.

Po żmudnych poszukiwaniach miejsca, znaleźliśmy w miarę dobre, nie był tak dużo ludzi, w takim małym odosobnieniu, niedaleko do wody, wręcz idealne miejsce.

Po rozłożeniu koców, poszłyśmy do wody.  Idealna, letnia, raj na ziemi-pomyślałam i zanurzyłam się po samą szyję,

Ramona rzuciła się na wodę i zanurkowała. 

-Ramona, nie mogę uwierzyć że zaraz będziemy chodzić do szkoły.

-Wiesz, że ja też nie. Musimy jutro jechać na miasto, kupić książki i zeszyty,

-Uwielbiam kupować rzeczy do szkoły.

-Ja też, ale chodzić do niej nie za bardzo.

-Dokładnie.-powiedziałam po czym wpłynęłam pod wodę. Uwielbiam pływać, i czuje się świetnie w wodzie.

Po 20 minutach wyszłyśmy z wody, opalając się słuchałam muzyki i zajadałam się paluszkami i chipsami. Ramona również była w swoim świecie pochłonięta myślami, rodzice poszli do pobliskich budek kupić coś do jedzenia. Zerknęłam n a telefon, na której zobaczyłam sms'a od Kuby.

-Co tam Kochanie?

-Dobrze, opalam się, a tam?;)

-Tak się patrze.

-Na co? albo na Kogo?!-W mojej głowie powstały obrazy, których nie chciałabym widzieć, od razu pomyślałam o innej,.-Nakręcam się.-pomyślałam i położyłam głowę na kocu.

-Na Ciebie!

-Jakie to zdjęcie?

-Dlaczego myślisz, że zdjęcie? Ładny kostium, nowy?-Rozglądnęłam się i zobaczyłam Kube opartego o Tablice informacyjną, Wstałam szybko, i poszłam w jego kierunku.

-Owszem nowy kochanie, jeszcze w nim nie chodziłam.-powiedziałam całując go w policzek.

-Ślicznie wyglądasz.

-Dziękuje, Ty też niczego sobie.-Uśmiechnął się i mnie przytulił.

Rodzice przynieśli nam po zapiekance, a sami poszli zostawiając nas.

-Ale ja się najadłam.-powiedziałam opadając na koc.-Ramona się zaśmiała i położyła się koło mnie. Zamknęłam oczy, a po chwili poczułam, że znajduje się w powietrzu. Ramona się śmiała.

Otworzyłam oczy i spojrzałam na Kubę.

-Chciałabym wiedzieć co robisz.

-Noszę Cię na rękach Kochana!

-Ty coś kombinujesz.

-Jaa? niee, wydaje ci się.-powiedział, i ruszył w kierunku wody. 

-Wiedziałam!-spojrzałam w jego cwaniackie oczy. Postawił mnie w wodzie, i przytulił, patrzył w moje oczy, a ja w jego, nic innego się nie liczyło tylko On! Pocałował mnie, a po chwili przytulił tak mocno,nie chciałam by mnie wypuszczał z ramion, mogłabym tak stać z nim i być, po prostu być razem, do końca.

-Kocham Cię Mała!-powiedział i objął mnie jeszcze mocniej.

-Ja Ciebie też!

-Wyjedziemy na parę dni?

-Gdzie?

-Nie wiem, obojętne najważniejsze by z Tobą! 

-Jestem za Kochanie, tylko powiedz mi kiedy i gdzie.

-No to wczesnym rankiem w sobotę,a  gdzie to myślę o domku moich rodziców za miastem.

-Dobrze.

-Cieszę się, że się zgodziłaś.-uniósł mnie i zakręcił się wokół własnej osi. Zanurzyliśmy się w wodzie, i pływaliśmy, zarazem się chlapiąc, i wygłupiając. Ramona przyszła do mnie, a Kuba wziął mnie barana, wstał i wrzucił mnie do wody, bawiłyśmy się bardzo dobrze. Lecz co dobre szybko się kończy, minęło nam bardzo szybko kilka godzin spędzonych razem. Rodzice rozmawiali ze swoimi znajomymi, postanowiłyśmy jechać z Kubą, rodzice nie mieli nic przeciwko a sami zostali trochę dłużej.

Będą w mieście poszliśmy na obiecane nam lody. 

Usiedliśmy w kawiarence, zajadając się lodami i rozmawialiśmy.

-Cześć Wam!-usłyszałam znajomy mi głos, tak to był Patryk.

-Cześć.-odpowiedziałam, po czym spojrzałam na Kube, który był lekko podenerwowany. Przedstawiłam ich sobie.

-Nie przeszkadzam Wam, miłego dnia życzę.-powiedział i się uśmiechnął.

-Wzajemnie!-Odpowiedziała Ramona i wróciła do jedzenia,.

-Kto to był?-zapytał Kuba.

-Patryk.-odpowiedziałam i się uśmiechnęłam.

-No wiem, ale skąd go znacie?

-Jak przychodziłam tutaj to go poznałam, i raz odprowadził mnie do domu, po tym jak Marcin zostawił mnie samą.

-Ciekawie, ciekawie.-powiedział.Ramona poszła do łazienki, a ja zerknęłam na wściekłego Kube.

-Dlaczego się tak zdenerwowałeś?

-Bo Cię Kocham, i jestem cholernie zazdrosny, o każdego chłopaka, który się koło Ciebie kręci! Widziałem jak na Ciebie patrzy.

-Kuba, wiedz o tym, że jesteś jedyny i nie obchodzą mnie inni! nie masz o Kogo być zazdrosny.

-Na pewno?

-Tak.-przytuliłam go i pocałowałam. Niedługo po tym opuściliśmy kawiarnię, i pojechaliśmy do mnie. By oglądnąć wspólnie jakiś film razem z Ramoną i Mateuszem, który ma przyjechać.

Hej!

Najmocniej Was przepraszam, że tak długo nie pisałam, ale nie miałam kiedy. Dzisiaj też ledwo co napisałam ze względu iż się przeziębiłam i nie mam siły.. Ale jest! napisała;)

i jak Wam się podoba?;) Przepraszam, za błędy, jeśli takowe są.

Chciałabym serdecznie pozdrowić Martę, Dziękuję za pomoc;*!<3

Pozdrawiam wszystkich czytelników!POlaa:*